Soms krijgen lage verwachtingen een hoge uitkomst, ervoeren de walking-voetballers van Owios bij hun eerste toernooideelname in IJsselmuiden. De confrontaties met menig grijze, soms ietwat corpulente, maar bovenal opvallend veel fitte 60+-ers, afkomstig van Groningen tot Utrecht of van Oldenzaal tot Hoogeveen, eindigde in een tweede plaats, met als stoffelijk bewijs een Cup met Grote Oren. En als toegevoegde waarde een groep Owiossers bij wie hun trots een diepere lading heeft gekregen.
De voorgeschiedenis leerde dat de walking-voetballers zichzelf laag inschatten en toernooi-uitnodigingen gedecideerd terzijde schoven. Een vriendschappelijke veegpartij tegen de oudjes van SV ’t Harde had het zelfvertrouwen flink geknakt. Tot de onvolprezen trainster Kim Wagenaar zich hard maakte voor deelname aan het toernooi in IJsselmuiden, gesteund door een positieve recensie van het Dronter lid Cees. Die had ooit meegedaan en sprak van een hoogwaardig, maar ook goed georganiseerd en gezellig toernooi, waarna de moedige stap werd genomen.
Zonder veel ambities maar met veel dadendrang betraden de spelers het hoofdveld van IJVV, waar de drie arena’s waren uitgezet. In de debuutwedstrijd tegen de organiserende vereniging bleek Owios allerminst de onderliggende partij en werd de eerste officiële, dus historische overwinning geboekt; 1-0 dankzij een strak schot van Harm Uitslag.
De volgende tegenstander SV Dalfsen bleek taai, maar niet overheersend. Dat sterkte het zelfvertrouwen van de Owios-spelers, die in toenemende mate beseften kwalitatief allerminst een dissonant te zijn. De evenwichtige strijd eindigde in 0-0.
In de laatste groepswedstrijd tegen ZAC uit Zwolle, dat als enige een vrouwenteam had afgevaardigd, won Owios conform de krachtsverhoudingen met 4-0. Doelpuntenmakers: Henk Stouwdam, Dries van den Hul, Marinus van de Wetering en Harm Uitslag. En nadat IJVV had gewonnen van SV Dalfsen bleek die klinkende overwinning goed voor de groepswinst, en voor Owios een eervolle promotie naar de finalepoule.
Met toegenomen zelfvertrouwen en sterk gegroeide ego’s trad Owios het eerst finaleduel met het Hoogeveense HZVV tegemoet. De verbeten strijd eindigde, ondanks wederzijdse kansen, in 0-0. Pfff, zo’n finalepoule bleek toch van een iets hoger niveau.
Dat werd onderstreept in de laatste finalewedstrijd tegen tweevoudig toernooiwinnaar Faja Lobi, een Utrechtse club met Surinaams roots, waarvan het sportpark - echt waar - bovenop de parkeergarage van de Ikea is gesitueerd. Het werd een verbeten strijd die met 1-0 in het voordeel van toernooiwinnaar Faja Lobi werd beslist, na onnodig balverlies van Owios.
De verbittering over de enige nederlaag, en het enige tegendoelpunt (!), werd snel vergeten en vervangen door gepaste trots over het vertoonde spel, de geleverde prestaties en de eervolle tweede plaats in een veld van twaalf deelnemers, met SV ’t Harde als nummer elf, van wie de spelers nog voor de prijsuitreiking afdropen. Conclusie nadat de beker vol trots in ontvangst was genomen: een goed stel, die walking-voetballers van Owios!!!
De walking-voetballers tonen trots hun trofee.
Staand vlnr: Jan Hammenga, Geke ter Maat, Corry Bruijnes, Hendrik Jan van Dorp en Marinus van de Wetering.
Gehurkt vlnr: Dries van den Hul, Wim Visscher, Kim Wagenaar, Harm Uitslag en Henk Stouwdam.
